en toen was er ...stan

Hij hangt er! De eerste kennismaking verliep stroef. Waar was de ideale inplanting? Op een zwarte of witte achtergrond. Eerlijk, ik ben er nog altijd niet aan uit. Ik koos de zwarte.
Hij draagt een warme kilte met zich mee. Het ideaal schilderij als nevenplaatje voor ons potsierlijk winterlandschap. Hij heeft iets mee van een drijvend ijsschot langzaam smeltend en verder drijvend van zijn heimat. Als een klungel steekt hij zijn arm op en wuift mij uit.
Welkom stan.

Ver? Hoe ver?

De vier schilderijen hebben hun eerste etappe afgelegd, ze vertrokken vanuit Lichtervelde, temidden West-Vlaanderen:

Stan zonder Land zit in Kortemark, toch al 8 km. ver.
Tante Kaduk is in Wingene geland, op 10 km.
Familie Blauwtand bezoekt Roeselare -zonder omleggingen en wegenwerken- een slordige 11 km van huis.
Baron Picon reisde naar Assebroek, maar liefst 26 km ver.

Ondanks Kopenhagen, laat die kilometers maar komen!

We zijn zover

We zijn zover. Stan zonder Land heeft na een nachtelijke en ietwat gladde reis een eerste tijdelijke thuis gevonden bij Nick, Evelien, Lucas en Aaron.

Daarmee is het vierde en (voorlopig?) laatste van de vier reizende schilderijen op weg. Nog nooit gaf ik op korte tijd zoveel schilderijen weg, nog nooit was ik zo curieus om te horen hoe ze het stellen.

Aan de hits op deze site te zien zijn er nu al velen met mij curieus om te horen en te zien hoe dit verder loopt. Het is nu aan de gastheren, -vrouwen en -kinderen om de schilderijen in vraag te stellen, te kijken en te luisteren, en ons op de hoogte te houden. We kijken en luisteren graag mee, we zijn zover!

..en toen was er nog één..

Gisteren lieten we na een uitgebreide avond Baron Picon achter in Assebroek, bij Simon, Motje en Juliette. Wisten wij veel dat er voor- hoofd- en nagerecht voorzien was, laat staan een goeie degustief..

Dat Kunst op Reis een feest moest worden, ja, dat was en is de bedoeling. Maar dat het zo ruim geïnterpreteerd kon worden hadden zelfs wij niet voor ogen!

Maandag gaat Stan zonder Land, de vierde in de reeks, de laatste reiziger, de tsjoolaar, ook op reis. Dan zijn we definitief vertrokken, dan weet ook ik niet meer waar dit eindigt. En laat dat nu net een verbazend goed gevoel geven.

Zij doet mee en negeert me straal

De reis van Tante Kaduk: Dag twee.

De tweede dag alweer. Hoe snel went een aanwezigheid! Een ding gemaakt van verf dat leeft. Haar entrée heeft ze in geen geval gemist. Gisteren is ze op de kast geraakt. Hardboard op hout. Daar houdt ze zich nu gedeisd. Urenlang. Ze kijkt wat zijdelings. Niet Kaduk, nee zeker niet Kaduk. Zo oogt ze niet. Haar naam is niet haar naam! Eerder wat hautain. Tersluiks. Het hoofd lichtjes schuin. Vanuit de nek. Ze monstert ons en lijkt niet van plan om vlug weer weg te gaan. Het lijkt me het karakter wel. Geen simpel ding maar een Madame. Slangenvel? Dat ze nu maar niet gaat denken dat ik haar élke dag van commentaar voorzie. Morgen misschien weer wel maar vandaag, nee. Vandaag heb ik andere dingen aan het hoofd. Vandaag ruim ik sneeuw. Maak baan. Maak plaats.

Vandaag loop ik haar op zijn zondags graag voorbij. En zij?

Zij doet mee en negeert me straal.

Paul Rigolle

Namen we ze op met onze blik

De reis van Tante Kaduk: Dag één.

Die dag! Er was sneeuw die dag. Als bij wonder. Als uit het niets. Als iets van lang geleden… Uit het Noorden of uit de tijd kwam sneeuw. Falco, de jonge kater – nog altijd in de gloed van zijn eerste jaar - durfde eerst niet goed, woog en wikte, snoof wat om zich heen en ging dan toch. Na veel dralen en drummen trok ie dwars door de witheid heen. Een streep. De poten, werkend als een geschrift in een open veld. O de efemeriden van mijn winter! Ik bleef ze noteren. Alsof het meer dan een gewoonte was. De zon kwam pas op die dag om 8:40 u. Om alweer onder te gaan om 16:36 u. Zonnevlekken: dertig. Veertig het wolfgetal. Maar geen nood. Straks gingen de dagen alweer lengen. Zonder meer. En voor je er erg in had. Toch maar genoteerd: de volgende volle maan was voorzien voor de laatste dag van het jaar. Ik dacht aan verhalen die dag. Aan wat ongeschreven was. Teppan Yaki. Schors. De hibofreak. Ik dacht aan drie mannen uit Polen en hoe ze gevonden werden. In een loods bij het kanaal. In een mail werd ik gewaarschuwd die dag: Paul, je kansen om een fles bubbels te winnen verhogen! Kies nu jouw kist… Ik koos ze niet, mijn kist, en dacht in hoofdzaak aan de glans van de sneeuw op de straat, die dag, die de kamer zoveel lichter maakte dan anders. Dat zei ik later ook tegen zij die mij lief was. Dat het licht wel verwant leek aan het soort Noorderlicht dat we ooit uit Sint Petersburg hierheen hadden meegebracht. En dat het leek alsof het pas nu, zoveel jaren later ook hier over de dingen werd uitgestrooid.

En later, nog later die dag, volop avond al, kwam het schilderij. Het werd gebracht. De man van de Dronken Donderwolk en zijn vriendin van de Open Hemel lieten zich wat graag insluiten in de warmte van het huis. We dronken wijn. De tante was Kaduk. Maar voor we het beseften keken we onze ogen uit.

Voor we het wisten namen we ze op met onze blik.

Paul Rigolle

..en toen waren er nog twee..

Het tweede schilderij, Tante Kaduk, vertrok deze avond op reis. Ze vindt een maand onderdak bij Paul Rigolle, schrijver-dichter-en-redactielid bij Digther. Goe voyage!

En toen waren er nog drie..

Het eerste schilderij, Familie Blauwtand, is op reis! Het blijft een maand in boekhandel De Zondvloed in Roeselare (trouwens ook aan te raden als je nog op zoek bent naar kerstcadeaus). Rino en Roderik bloggen er een maand over.

Als alles goed gaat, gaat Tante Kaduk morgen op (ski?)reis, richting Wingene.

Stelletwel!

Morgen vertrekt het eerste schilderij op reis: laatste kans om ze op een rijtje te zien:

What happens when a painting goes on a journey?

The concept is very simple and yet I'm not aware of anyone doing this: I give a painting to someone I know and trust. He/she gets it for free, for one month, to enjoy, to wonder and ponder about. In exchange, he/she writes about the painting: stories that come up, ideas about what's going on in it, interpretations, reactions from friends and family, and a picture.

After that month the painting continues its journey: I, as the artist, now no longer have total control about things - the first temporarily owner gives the painting to somebody he/she knows - and also: trusts. The next person now has a month to enjoy the painting and, in exchange, write about it online. Month after month, the painting keeps travelling and the blog keeps growing.

I sent four paintings into the world: from my workplace to the four wind directions: north, east, south and west. Where they go after that, I don't know, I trust the people who I gave the painting to.

Where will they travel? A comfy livingroom, a pub or a church? I'm curious. Belgium? Europe? Across one or more oceans? I'm very curious. The journey doesn't stop until somebody decides that the painting has reached its destination: then the painting can be bought, the journey ends there. Will that take half a year or a year and a half? I'm letting this experiment shape itself.

Did you receive a painting? Great, who'd have thought? Enjoy! Post what you think, feel, like, know or don't know. Didn't get any (yet)? Keep following what's going on, see where the journeys lead to! And, who knows, maybe I'll send some more paintings out!

Enjoy!
Maarten Wydooghe

Voorstudie Stan zonder Land

Muchos Gracias!

De schilderijen gaan nu zeer binnenkort op reis, nog net tijd om iedereen die alvast hielp meedenken, voor tips of feedback zorgde of gewoon enthousiast over het idee was te bedanken: Jürgen, Björn, Raf, Marijn, Joost, Erik & de klas Ondernemend Denken, en Helena natuurlijk!

Voorstudies Familie Blauwtand

Voorstudies Baron Picon

De vier windrichtingen

Het project Kunst op Reis kan binnenkort van start gaan: vier schilderijen vertrekken vanuit mijn atelier in Lichtervelde naar Assebroek, Wingene, Roeselare en Kortemark.

Stan Zonder Land

Tante Kaduk

Familie Blauwtand

Baron Picon

Wat gebeurt er als je een schilderij op reis stuurt?

Het concept is eenvoudig en toch doet niemand het: ik geef een schilderij aan iemand die ik ken. Hij krijgt het, voor niks, voor een maand, om ervan te genieten, zich te verwonderen, erbij weg te dromen... In ruil schrijft hij online, op deze site, regelmatig over zijn ervaringen met het schilderij: ideeën, interpretaties, verhalen, reacties van bezoekers, ...

Na een maand reist het schilderij verder: ik, als kunstenaar, heb het nu niet meer in handen - de eerste tijdelijke eigenaar geeft het schilderij door aan iemand die hij kent en -even belangrijk- vertrouwt. Een volgende persoon kan nu een maand van het schilderij genieten, en er in ruil online over posten. Zo groeit de blog verder, maand na maand.

Ik stuur meteen vier, nieuwe, schilderijen de wereld in: aanvankelijk vanuit mijn atelier in de vier windrichtingen - waar ze daarna naartoe waaien weet ik niet, ik vertrouw de mensen aan wie ik het gegeven heb.

Waar komen ze terecht? In een knusse living, een kapsalon, op café of in een kerk? Ik ben benieuwd. Binnenland? Buitenland? Het Internationaal Ruimtestation? Ik ben zeer benieuwd. Het houdt niet op tot iemand beslist dat het reizende schilderij een thuishaven gevonden heeft: dan kan het schilderij gekocht worden, daar houdt de reis op. Zal daar een half of anderhalf jaar over gaan? Ik laat het experiment zichzelf vormgeven.

Kreeg je een schilderij in handen? Fantastisch, wie had dat verwacht? Geniet ervan! Post wat je denkt, voelt, weet of niet weet. Krijg je er maar geen in handen? Volg de reacties, de verhalen, de foto’s. Blijf hopen, wie weet blijft het niet bij deze vier... Geniet van de reis!

Maarten Wydooghe.

Hoe het idee tot stand kwam

Bestaat toeval of niet? Tijdens een opdracht in de cursus Ondernemend denken voor Kunstenaars (jawel), kwam hetzelfde idee, tegelijkertijd en afzonderlijk, naar zowel Erik De Strooper en ik: wat gebeurt er als een schilderij op reis gaat?

Elk afzonderlijk werkten we het concept voor 90% identiek uit: een schilderij geven en verder laten reizen, een reisverslag laten bijhouden op een blog en het experiment z'n gang laten gaan.

Erik stuurt een schilderij op reis, ik gebruik meteen de vier windrichtingen. Erik's schilderij wil na verloop van tijd terug thuiskomen, bij mij kunnen ze een ander 'thuis' vinden.

Een link naar Erik's website vind je hier.
Een link naar Erik's globetrottend schilderij volgt.

Over mij & contact

Een vraag, idee of suggestie voor Kunst op Reis? Mail naar jaz @jazochromatic.com (verwijder de spatie voor de @)

Schilder, tekenaar, schrijver, cineast, fotograaf (in min of meer die volgorde) en altijd bereid voor een experiment.

Thuisbasis: Lichtervelde
Website: jazochromatic.com