Na een maandje in Tongeren, is tante Kaduk vorig weekend meegegaan naar La Roche waar ik met mijn middelbare schoolvriendinnen Karen en Karolien afgesproken had. Vanaf deze week logeert ze bij Karen en haar gezin. Ik ben er zeker van dat ze het daar reuze naar haar zin zal hebben!
Laten we eerlijk zijn. Ik heb je zopas van tussen de kunstwerkjes van ons negenjarig artistiek baasje geplukt om te weten hoe we ook alweer hier moeten inloggen. Je stond daar zo mooi tussen de kleurrijke prentjes, mijmeringen en schilderijtjes. En zie... We zijn al bezig aan het tikken. Wat ik kwijt wilde... Onze paden hebben elkaar nog maar pas gekruist en je moet alweer de deur uit. Maar omdat L.A. lonkt en natuurlijk het travelling art-verhaal wat interessanter maakt (al was het maar om eens extra veel kilometers op de teller te hebben) mag je nog een tweetal weken langer blijven. Twee weken verder van je Reinhilde. En ik denk dat je binnen enkele weken nog verder zal staan... In L.A. ga ik enkele opnames volgen en interviews afnemen rond The Bold and Beautiful, jawel de never ending soap van Ridge, Brooke & co. Ik zou je zelfs graag aan een die iconen van het kleine scherm koppelen. Als ik een mailadres krijg van de persoon in kwestie is je schepper al tevreden. Daarmee kan ik enkel maar concluderen dat mijn taak erop zit en dat ik een mooie stap richting Reinhilde heb gezet. Het is wel verder maar dan wel in het milieu van acteurs. En die gasten van B&B zullen volgend jaar wel eens een pubiliciteitstournee door Vlaanderen organiseren en als ze dan jou meebrengen ben je weer in het land. Geniaal! Toch? We zien wel. De groeten. L.
Het is nu al enkele dagen dat je onze leefkamer in staart. Ik vraag me af hoeveel keer onze blikken zich al gekruist hebben. En wat ik daarbij denk en voel... Schuldgevoel wellicht. Schuld dat ik je nu al een tweetal weken laat wachten op een teken van leven. Hier in je wereldje van bits en bytes. Dat gevoel zal wellicht blijven. Want na dit berichtje begint zich al de volgende schuld op te stapelen. Want een blog hoor je toch dagelijks te doen... Zoals een sigaret. Als de laatste rook uit je mond verdwijnt, begint je lichaam stilletjesaan weer te hunkeren naar de volgende... En dan is er nog die kwestie om jou uiteindelijk bij jouw einddoel te krijgen, die Vlaamse parel van de televisie. Het lijkt en is misschien wel eenvoudig. Via een familielid dat bij een tv-blad werkt, ben ik hoogstens twee stappen verwijderd. Maar dat kan de bedoeling niet zijn. Zo kan ik je evenzeer meteen afleveren bij de schoonheid. Daarom broed ik liever op een ietwat grotere uitdaging voor jou... Een kleine omweg via California. L.A. meer bepaald. Hollywood om precies te zijn. Zo zitten we al in de sfeer van het witte doek. Meer kan ik je nog niet kwijt. Ik laat je graag wat sudderen bij die idee... Tot gauw. Lieven
Ik stuur enkele van m'n schilderijen de wereld in: ze veranderen elke maand van eigenaar. Hier vind je alle reacties, verhalen en foto's van hun tijdelijke eigenaars.
I sent some of my paintings on a journey: every month they travel on. Here you can read all the stories, reactions and see photo's of their temporary owners.
Wat gebeurt er als je een schilderij op reis stuurt?