Muizenissen

Het is nu al enkele dagen dat je onze leefkamer in staart. Ik vraag me af hoeveel keer onze blikken zich al gekruist hebben. En wat ik daarbij denk en voel... Schuldgevoel wellicht. Schuld dat ik je nu al een tweetal weken laat wachten op een teken van leven. Hier in je wereldje van bits en bytes. Dat gevoel zal wellicht blijven. Want na dit berichtje begint zich al de volgende schuld op te stapelen. Want een blog hoor je toch dagelijks te doen... Zoals een sigaret. Als de laatste rook uit je mond verdwijnt, begint je lichaam stilletjesaan weer te hunkeren naar de volgende... En dan is er nog die kwestie om jou uiteindelijk bij jouw einddoel te krijgen, die Vlaamse parel van de televisie. Het lijkt en is misschien wel eenvoudig. Via een familielid dat bij een tv-blad werkt, ben ik hoogstens twee stappen verwijderd. Maar dat kan de bedoeling niet zijn. Zo kan ik je evenzeer meteen afleveren bij de schoonheid. Daarom broed ik liever op een ietwat grotere uitdaging voor jou... Een kleine omweg via California. L.A. meer bepaald. Hollywood om precies te zijn. Zo zitten we al in de sfeer van het witte doek. Meer kan ik je nog niet kwijt. Ik laat je graag wat sudderen bij die idee... Tot gauw. Lieven