Oh...

Oh... zucht Charlotte
Terwijl ze zuinig aan haar glaasje nipt
En met haar ruisend kleedje door de boomgaard wandelt
(Organza! zo licht! en met zo'n ondeugend bustier'tje!)

Best wel vermoeiend zo'n reis
Altijd maar andere mensen
Die me steeds willen omarmen...
Wel fijn al die aandacht
Maar mijn haar komt er zo door in de war
En dat kàn toch niet
Noblesse oblige!
En ze neemt nog een slokje

Ik wil er toch nog goed uitzien
Als ik straks bij Herman kom...
Ach Herman... zucht ze

Haar wangetjes blozen bij de gedachte
Liefst bij zijn piano...
Dààr te hangen of te staan
Dat lijkt haar wonderlijk...
Misschien maakt hij wel een liedje over haar...
Oh!...