Logeren op een vulkaanwand

Mijn gastheer-voor-een-maand is 4 kg verdikt in evenveel dagen tijd. Reden: een persreis naar Kreta en Santorini die hem naar eigen zeggen zwaar op de maag kwam te liggen. Hij had het over champagne en biefstuk bij het ontbijt en 8-gangen diners bij maanlicht. Geen wonder dat de vetkwabbetjes zich steeds meer aan zijn buik hechten. Een mens moet wat over hebben voor zijn werk. Trouwens, 'zijn' werk dat is die hapklare brok krant die 's zondags bij de bakker wordt geserveerd.

Ik wou trouwens dat ik ook kon verdikken. Maar dat doe ik onrechtstreeks al, ik slorp alle indrukken in mij op. Misschien daarom dat mijn gastheer zo verdikt is, door alle indrukken?

Picknicken op 1600 meter hoogte met een geitje op het kampvuur, een jeepsafari, een rondvaart met de catamaran boven de kratermond van Santorini,... het weegt allemaal niet op boven die ondergaande zon. Jersey, Kenia, Curaçao of België. Eender waar in de wereld, niets mooier dan een vuurrode zon die langzaam achter de einder wegzakt. Ik heb mijn gastheer gevraagd me elke avond te laten genieten van dit fenomenale schouwspel op zijn terras. (Marcel Maandag)