Een maand was de Baron actieve vennoot in, en stille getuige van, lange ritten, hoge toppen, diepe dalen. Ik vermoed dat ik heb hem leren roken en drinken, ik weet dat hij me bijstond tijdens het bezinnen. Zo waren we vaak mekaars stilzwijgende gezelschap in kleine hotelkamers en snelle auto's. "Huil niet om wat eindigt, lach omdat je 't ervaren hebt" is wat ik geleerd heb. De Baron in zijn wijsheid. Of was ik dat? Hij was in elk geval in een bevoorrechte positie.
Luttele dagen thuis bracht ie door naast wie ik het allerliefst heb. Mijn dochtertje Felicity. Een toeverlaat naar wie ik me soms buig en zeg "Fietje, wat vangt papa nu aan." Ondanks het 'op reis' zijn heb ik hier het meeste van zijn gezelschap genoten. Want immer deed de uitdrukking van de Baron me herinneren aan wat telt.
Een fotograaf ben ik niet. Foto's maken doe ik amper. Maar heb er wel een paar, en die deel ik graag.
Vertrek. De Baron is bijrijder. Lunch en snoepjes.
Hotelkamer. Het idee hem te kennis te laten maken met tiefschnee en off-piste heb ik lang geentertained, maar werd me (wijselijk) afgeraden. De medewerkster van het hotel bleef altijd even kijken.
Buiten. Hij heeft sneeuw geproefd. Maar deze prent leek me oprechter.
Naast Fie. Want die ereplaats verdiende ie wel.
En nu?
De Baron was me in vertrouwen geleend. Door iemand wiens vriendschap ik enorm waardeer, aan wie ik hem ook terugkeren zal en die hem in vertrouwen uitlenen zal aan een nieuwe reisgezel. Al hoop ik dat ie uiteindelijk bij mijn vriend rusten mag. Want een beletselteken hoort niet.
Posts
Waw, Baron P heeft in een maand tijd heel wat van de wereld gezien, mooie reis, schitterend reisverslag! En nu neemt het verhaal van Baron P een onvoorziene wending..
BeantwoordenVerwijderen"Ik vermoed dat ik hem heb leren roken en drinken".. Hij moest 't van iemand leren, thanks!
BeantwoordenVerwijderen