nieuwe huisgenoot

Tante Kaduk is nu zo'n tiental dagen mijn huisgenoot.'t Was even wennen, voor haar én voor mij. Ze kreeg een muurtje voor haar apart, zonder rechtstreekse buren. Kwestie van de aanpassing zo rustig mogelijk te laten verlopen. Op zo'n anderhalve meter afstand hangt een ander kunstwerk. Een kluwen blote vrouwen met tentakels van armen en benen. Tante kijkt hen voortdurend aan maar van enige dialoog is geen sprake. Het water is veel te diep, vrees ik.
Tante Kaduk is pertinent aanwezig in mijn leeshoekje. 't Voelt wat vreemd aan dat nu iemand over mijn schouder meekijkt en de kwaliteit van mijn leesvoer lijkt te controleren. Ik krijg er voorlopig geen hoogte van, heb haar al een paar vragen gesteld. Of ze zwanger is? En of ze zich daar goed en veilig voelt? Hangt ze goed? Maar ze blijft mysterieus.
Ik groet haar beleefd als ik 's morgens naar de radio loop. Ze is al een vast onderdeel geworden van het ochtendritueel: tante Kaduk, Klara en ik. En we groeien langzaam naar mekaar toe. Drie vrouwen onder één dak. We stellen het goed. Dank u.