Oscar begroet 's morgens de dingen

Ik groei op in een wereld die de mijne niet is.

Oscar, de geadopteerde en van alle mannelijkheid ontdane huiskat van mijn-gastheer-voor-een-maand deelt die mening. Hij zuchtte diep toen ik hem voor de eerste keer een groet stuurde om twee tellen later als een gek door het huis te crossen, terwijl zijn - volgens hem! - spannende verhalen van de afgelopen dag rond te schallen. De gecastreerde kater met vrouwenpootjes vraagt veel aandacht, maar krijgt ze ook. Ik wou dat ik ook zo de aandacht kon trekken, maar het enige wat mijn huisgenoten doen, is telkens een kwartslag het hoofd draaien als ze mij passeren terwijl ze me een vriendelijk lachje toewerpen. Als onze blikken elkaar kruisen, ontwaar ik een zee van geheime hersenspinsels in hun denkmachines.

Soit, bekomen van al dat sportief geweld, plofte Oscar zich neer in de zetel en stak hij een vermoeiend betoog af. Dat was gisteren en nog ben ik er ondersteboven van. Hij vertelde me dat zijn wereld en de mijne niet zo vet - Oscar is nog jong en spreekt een eigen taaltje - veel verschillen. De zijne speelt zich af in 3D, de mijne in 2D, maar allebei missen we de vierde dimensie, tijd. Ik had er nog nooit van gehoord, maar Oscar duidelijk wel.

"Mijn nieuwe eigenaars hebben het altijd maar over 'de tijd' die hen ontstolen wordt", zei Oscar doodgemoedereerd. Ik wist niet waar hij het over had en zei enkel 'oh'. Oscar ging er gemakshalve van uit dat dit een aanmoediging was om verder te gaan.

"Tijd is voor de mens een doelbewust gekozen iets waar alle activiteiten van de dag aan gelinkt worden. Ze zijn er altijd naar op zoek, maar zijn steeds weer teleurgesteld dat ze er te weinig van vinden." In wat voor zottekot ben ik terechtgekomen, dacht ik.

Oscar heeft er veel voor over om 'tijd' aan zijn begrippenapparaat toe te voegen. Hij observeert zijn huisgenoten met nietsontziende koelbloedigheid alsof het begrip in hun ogen en hun handelingen staat geschreven. Nergens vindt hij ook maar een spoortje 'tijd' terug. Ik wil hem wel helpen, maar ach, ik ben hier net. (Marcel Maandag)